در راه مانده

شکل اول :

پاییزه؛ میگه ساعت ده بیا بریم با هم فلان فروشگاه را بهم نشون بده! ساعت ده میشه خبری نمیشه ،ده و نیم میشه باز خبری نمیشه، پیام میدی چی شد جواب نمیده! تا یازده و نیم!! که دارم میام! ساعت دوازده میاد سر قرار بدون هیچ توضیح و عذرخواهی. ( اعتراض نمی کنی چون باردار است و.)

زمستونه؛ میگه ساعت یازده بیا بریم پیاده روی، محل قرار میشه ورودی پارک ، ساعت یازده و بیست دقیقه میشه باز نمیاد زنگ می‌زنی پس کجایی؟!! میگه تو راهم! می رسه باز هم بدون توضیح و عذرخواهی. اعتراض میکنی که این رفتار نه از مسلمانی است (چون می‌دانی اهل دین هست) و نه از اخلاق (که شک داری  اهل این یکی باشد) میگه آخه داشتیم فلان کار (که کاری بسیار بی وقت و غیر ضروری است) انجام می دادم و.

شکل دوم :

تابستونه؛ با هم قرار داریم چند دقیقه قبلش تماس می گیره که یکمی دیر میرسه سر قرار، ده دقیقه از ساعت اصلی قرار نگذشته که میبینی با عجله میاد و کلی عذرخواهی بابت تاخیر و شروع به توضیح که میکنه میبینی اگه جای اون بودی شاید اصلا قید قرار را میزدی.

چی میشه که واسه بعضی این تصور هست که همه ی دنیا به اون ها بدهی دارند!